موزه سینما؛ روایت یک سقوط
چه شد که پاتوق هنرمندان به جایی برای نقالی و عکاسی مدلینگ بدل شد؟
سرویس فرهنگ و هنر؛ موزه سینمای ایران حال و روزِ خوشی ندارد؛مدیری ناآشنا به سینما بر صدرِ آن نشسته و عملکردِ آن مختل است.
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی اقتصاد روز، وضعیت این روزهای موزه شاید در حد و اندازهی #وزارت_ارشاد باشد،ولی بیشک این موزه با عملکردِ فعلیِ آن در حد و اندازه سینمای ایران نیست.در این یادداشت تلاش کردهام با استدلال به آن بپردازم.
مهران عباسی انارکی هیچ ارتباطی با بدنه سینمای ایران ندارد؛نه او هنرمندانِ این حوزه را به خوبی میشناسد نه هنرمندان،او را.از همین رو هم هست که موزه سینما در این مدت، تبدیل به پاتوقی برای اهالی سینما نشده و عملکردِ آن به برگزاری چند رویداد محدود شده.
برعکس،فضای موزه سینما با خریدِ صندلیهای مخصوص پارکها،به محلی برای بساطِ عابران و مراجعان تبدیل شده است.برگزاری مراسم نقالی در این مجموعه را باید به حسابِ جمع شدن آدمها به هر قیمت در این مجموعه تحلیل کرد.
موزه سینما میتوانست محلی باشد برای نمایش فیلمهای تاریخیِ سینمای ایران و حتی سینمای جهان،نه تنها این نشد،که حتی به این سمت هم حرکت نکرد تا جایی که هنوز مشخص نیست مخاطب موزه سینما دقیقا چه کسانی هستند.
تالارهای موزه_سینما از نظر سختافزاری و چیدمان به روز نیست و در عوض این محل به فضایی برای فروش ظروف سفالی،نقاشی و البته عکاسی مدلینگ تبدیل شده است. موضوع دیگر،ایزوله بودن این موزه در مقایسه با سایر نهادهای مشابه است؛چرا موزه سینما با موزه سینمای سایر کشورها همکاری ندارد؟
مدیریت موزه سینما حتی با نهادها و سازمانهای داخلیِ غیر ارشادی هم تعامل خاصی ندارد.این فقدان تا حدی است که تاکنون حتی وزیر میراث فرهنگی و گردشگری نیز برای بازدید و تعامل به موزه سینما نیامده است.البته همهی اینها برای مدیری که تقریبا هر روز ساعت ۳عصر به محل کار میرود،عجیب نیست.
پژمان موسوی