سرود شعر پدرانه برای بیش از ۵۰ فرزند یتیم

به گزارش اقتصاد روز از پایگاه اطلاع‌رسانی کمیته امداد، آقای شاعر ۲۴ سال گذشته را پدر معنوی فرزندان یتیم بوده است. او در واقع شعر پدرانه را برای بیش از ۵۰ فرزند یتیم معنا کرده است. او در این راه تنها نبوده و با همراهی و کمک کمیته امداد توانسته آن طور که دوست دارد، پدری کند.

در بیش از ۲ دهه گذشته آن قدر فرزند به سرپرستی قبول کرده که شمار تعداد فرزندان معنوی از دستش خارج شده است. ۵۱ سال سن دارد و دانش‌آموخته دکتری ادبیات از دانشگاه تهران و شاعر است. او اما یک شاعر معمولی نیست، این شاعر، چندین جلد کتاب شعر دارد که آیات قرآن، مفاتیح‌الجنان و صحیفه‌سجادیه را به صورت شعر درآورده است. دو جلد از کتاب‌های شعر او به تنهایی دو دیوان از ترجمه قرآن کریم در قالب شعر است. داستان همراهی این شاعر آیینی اما مانند شعرهایش پر از احساس، معنویات و روح خدایی است.

داستان همراهی همیشگی امیر مجد با کمیته امداد از سال ۷۷ شروع می‌شود، زمانی که او تازه در شغلی استخدام شده بود و تصمیم گرفت که بخشی از حقوق خود را هر ماه برای کار خیرخواهانه‌ای هزینه کند. مجد تعریف می‌کند که آن زمان بحث سرپرستی فرزندی از کمیته امداد تازه باب شده بود، به همین دلیل به سراغ اداره کمیته امداد شهرش در نیشابور رفت و تقاضای همراهی خود را مطرح کرد. همان زمان هم سرپرستی ۵ پنج فرزند را قبول کرد. همراهی که به قول خودش هیچ وقت قطع نشد و هر سال حتی عمیق‌تر شد تا زمانی که در این مدت زمان یعنی در ۲۴ سال گذشته بیش از ۵۰ فرزند معنوی داشته است.

مجد برای خودش قواعدی دارد، این طور نیست که تعداد کمی فرزند به سرپرستی بگیرد. او در حال حاضر ۱۰ فرزند معنوی دارد و هر ماه هم حدود یک میلیون و ۳۵۰ هزار تومان در مجموع برای فرزندانش هزینه می‌کند اما او به یاد دارد، روزگاری را که حتی هم زمان ۲۰ فرزند معنوی داشت. این خاطره را که تعریف می‎کند ناخوآگاه صدایش پر از مهر و دوستی می‌شود و حتی ناخودآگاه می‌خندد. او می‌گوید که همیشه دوست داشته است که به تعداد زیادی از افراد جامعه کمک کند. حالا شرایط برای او آماده است و او می‌تواند دست مهربانانه خودش را به سر کودکان یتیم و محسنین بکشد. او می‌گوید که همیشه دوست داشته است که در حجم زیاد کمک کند، به همین دلیل است که همیشه تعداد زیادی از کودکان را حمایت مالی می‎کند اما مجد تاکید می‎کند که شرایط اقتصادی این روزهای جامعه سخت شده است و او هم مانند بسیاری از اقشار متوسط جامعه گاهی کم می‎آورد هرچند که دوست دارد همیشه کمک کند. او ادامه می‌دهد که خداوند هم تاکید می‌کند مهم نیست که چه قدر به نیازمندان کمک می‌کنید، گاهی کمکی اندک هم می‌تواند نتیجه بزرگی برای افراد جامعه در پی داشته باشد.

مجد تعداد فرزندان معنوی‎اش را دقیق به یاد ندارد، اما می‌داند که به جز دو دخترش که در شناسنامه پدر آن‌هاست و آن‎ها را در رخت سفید عروسی دیده است، تعداد زیادی دختر و پسر دیگر را به خانه بخت فرستاده، فرزندان معنوی‌اش را که روز بعد از این که آن‌ها مستقل می‎شدند و از سرپرستی او خارج می‌شدند، او سریع به اداره کمیته امداد شهرستان مراجعه و دوباره طلب سرپرستی فرزندی جدید را مطرح می‌کرد. به همین دلیل است که این شاعر آیینی پدر معنوی فرزندانی با سنین مختلف از شیرخوارگی تا حتی بزرگسالی است.

مجد می‌گوید که دوست دارد برای همه فرزندان معنوی‎اش مانند دختران خودش پدری کند و هر زمانی که آن‌ها نیاز به کمک دارند، او پشت آنها باشد و دست پدرانه‎اش را به سرشان بکشد. هرچند که او مانند بسیاری از افراد روزمرگی‌های خود را دارد و سرش مشغول کار و زندگی است اما هر زمانی که ۱۰ فرزندش نیاز به کمک دارند، او مشتاقانه به کمکشان می‌شتابد. پدرانه برایشان لوازم‎التحریر و کفش تهیه می‌کند و یا این که نه در اعیاد به آن‌ها عیدی می‎دهد. برای این شاعر مهم است که فرزندان معنوی‌اش این احساس را داشته باشند.

جواب مجد در پاسخ به سوال این که آیات خدا و اشعار آیینی تا چه قدر برای کمک به افراد جامعه تاثیرگذار بوده، جالب است. او جواب می‌دهد که البته که انس با آیات خداوند و سخنان بزرگان در تفکر دستگیری کمک‌کننده بوده است اما این شاعر آیینی معتقد است که بیش از هر چیزی، اخلاقیات به او حکم کرده است که تفکر دستگیری از نیازمندان داشته باشد.

مجد معتقد است که هر فردی در جامعه وظایفی دارد و جامعه در صورتی می‎تواند نقش جمعی و در کنار هم بودن را به درستی ایفا کند که نسبت به اطرافیان و شهروندان شهری که در آن زندگی می‌کنند بی‌تفاوت نباشند. از نظر این شاعر در واقع این معنای عمل اخلاقی است، این که شهروندان در برابر تک‎تک همشهری‎های خود احساس مسوولیت کنند و بی‌تفاوت نباشند.