یادداشت اعتراضی دکتر عزیزی به وزیر فرهنگ و ارشاد

درود ،
یاد خاطره ای افتادم که به کودکیم باز میگردد، کمتر از هفت سالگی اتوبوسی ما را به شهر قزوین میبرد نرسیده به شهر، امام زاده ای بود مخروبه ، می گفتند این امام زاده شفاعت نمیکند! باور ما از این دولت مشابه باور آن مسافران است ، گویی زمان بر ما گذشته است و مدام یاد آن خاطره میافتم.
ناظم حکمت نمایشنامه ای دارد به نام شیرین و فرهاد ، شاید عزیزان خوانده باشند.
سرویس فرهنگ و هنر؛ به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اقتصاد روز،فرهاد در کنار پدر مشغول مرمت کاخ هست ، شیرین دختر ملک وارد میشود و یک دل نه صد دل عاشق فرهاد، این دو از یک جایگاه اجتماعی برخوردار نیستند ، پس لازم است فرهاد عملی بزرگ انجام دهد تا جایگاهی رفیع یابد و در آنصورت امکان وصال بیکدیگر میسر شود.
پیشنهاد شیرین رفتن فرهاد به کوه و آوردن آب به شهر است که مردمان نیاز شدید به آن دارند.
فرهاد تیشه میزند و میزند ، زمان به تندی میگذرد و شیرین به ناچار نزد فرهاد میرود و از او میخواهد باز گردد، او با پدر صحبت خواهد کرد و موافقت او را کسب.
پاسخ فرهاد علت این نوشتار است ، او میگوید من با عشق به تو تیشه میزدم و اکنون با عشق به مردم ! مطلب استاد پرستار استاد ارجمند و دوستان و همراهان و عزیز دل رواسانی ، حکیم رابط و … را بدقت مطالعه کردم. دوستان سرنوشت خانه سینما، تاتر موسیقی و … دور از سرنوشت این موسسه ی شریف نیست، پای این مرد ایستادن به سان نگاه آن مردمان به امام زاده نیست ، این انسان به تمام از نظر اخلاق ، لیاقت رحم ، مروت و همراهی کوتاه کردم ، یک شاطر دلها، یک نجیب زاده بی واسطه ، قدر آشنایمان از یک انسان دیگر را مینمایاند، این در جای خود.
غضنفر مهم است! از این امام زاده ، شفاعت حاصل نمیشود!، این وزیر دل به جای دیگری سپرده است و این رییس دولت بار هشت ساله اش را بسته است.
حال خواهیم دید که موج کرونا نیز خواهد گشت و در این دیگ چیزی پخته نخواهد شد،! درک آتش به اختیار واقعی در این هنگامه است، نشانه داده شده است، بیدار شویم کار را به ما محول نموده است.
قرار نیست زانو بزنیم تا هم اندازه شویم ، چار پایه هست اگر بخواهند در اندازه بمانند، نخواهند.!
حوصله ام سر رفت حوصله شما هم ، زمانه زمانه ی تاریخ ساز است غفلت نکنیم.

محمود عزیزی
۲۳ فروردین ۹۹