فرصتی پیش آمد تا سفری به شمال کشور داشته باشم تا از نعمت های الهی بهره گرفته و لذت ببرم ولی متاسفانه از همان ابتدا جاده شاهد برخورد بی مهری های مردم با طبیعت شدم.
دیدم چگونه با پرتاب زباله از درون اتومبیل به بیرون جاده کثیف میکردند یا در بین راه جهت صرف غذا پتوئی پهن کرده و پس از صرف غذا اشغال و ته مانده غذایشان را روی زمین یا سبزه ها میریختند و لحظه ای فکر نمیکردند دارند آموزش نا مناسب به فرزندان و اطرافیان خود میدهند. لب ساحل میریم هر چی زباله داریم در آنجا میریزیم لحظه ای فکر نمیکنیم این نعمت ها امانت است و ما حق داریم استفاده کنیم و برای آیندگان حفظ کنیم.
نمیدونم پس چرا وقتی سفری به کشور های دیگر از جمله جزیره همسایمون دبی میرویم ،برمیگردیم برای آشنایان و دوستان از تمیزی شهر میگیم واینکه مردم دقت میکنند و به محیط زیست شون احترام میگذارند.چند روزی آثار این دیدن ما را از بی مهری کردن به طبیعت وا میدارد لکن بعد از چند روز مجددا همرنگ دیگران میشیم و همان کاری را میکنیم که قبلا میکردیم چرا!!! آیا ما که از نظر فرهنگ دینی و ایرانی خود را سر آمد دیگر مردم میدانیم پس چرا اینگونه رفتارها از ما سر میزند.
بیائیم از خانه دل شروع کنیم آنرا پاک کنیم و پاک نگهداریم کینه ها را کنار بگذاریم همدیگر را دوست بداریم و محبت کنیم هدیه مون به هم شادی و لبخند باشه، همچنین همانطور که خانه مسکونی مان را پاک منزه نگه میداریم خانه بزرگترمان که شهر و کشورمان است را پاک نگه داریم به هدایای الهی که همان زیبائی طبیعت است احترام بگذاریم و در حفظ نگهداری آنها برای آینده گان بکوشیم.با عرض اذب واحترام به پیشگاه شما دوستان و انسانهای ارزشمند.
