پاسخی به مطلب پایان کارآفرین کاریزما

به گزارش اقتصاد روز به نقل از روزنامه سازندگی (سال1، شماره 295)، با احترام، مطلب زیر را در ارتباط با مطلب مندرج در صفحه 7-شماره 289 مورخ سه شنبه 9بهمن ماه جاری شما تحت عنوان، “پایان کارآفرین کاریزما”، نوشته بهراد مهرجو، دبیر گروه اقتصاد آن نشریه، ارسال می نماید و انتظار دارد برابر قانون مطبوعات در ارتباط با مطلب پنج ستونی آن نشریه در اولین شماره و در همان صفحه و با همان حروف درج نمایید.

بدیهی است نظر به قضاوت ها، افشاگری های نابجا و غیر ضروری و هتک حرمتی که توسط نویسنده مزبور به عمل آمده است، ما حق پی گیری رسمی و شکایت در دادگاه مربوطه را برای خویش حفظ می کنیم.

یک: متاسفانه نویسندهَ مزبور حدود سه ستون کامل را به عنوان مقدمه با عرض ارادت و خودشیرینی به پیشگامان کارآفرینی و خوشنامی عرصه ی اقتصاد، به نظر خود زمینه چینی کرده تا ضربه ی اخلاقی و اعتراض نابجای خود را بر جناب آقای مهندس علینقی خاموشی وارد سازد. غافل از اینکه اصولاَ مقایسه میان افراد خوشنامی مانندآقایان رفوگران، آهارونیان، مرتضوی، خلیلی عراقی، قندچی و…با مهندس خاموشی قیاس مع الفارق است زیرا خاموشی و خاموشی ها توانسته اند عرصه ی اقتصاد بخش خصوصی را آنچنان آماده و امن سازند که کارآفرینان مزبور به موفقیت برسند…

دو: در یک اشتباه فاحش و کاملاَ غیرحرفه ای، نویسنده، اتاق بازرگانی را “عرصه سیاست” تلقی کرده است درحالیکه آگاهان می دانند اتاق بازرگانی هر کشوری “عرصه ی تجلی اراده ی بخش خصوصی و حمایت از اقتصاد ملی” است که اتفاقاَ اگر رنگ سیاست به خود بگیرد( همانگونه که در ده سال گذشته رنگ سیاسی گرفته) هم اتاق بازرگانی محکوم به شکست است و هم اقتصاد ملی با مشکلات مهمی مواجه خواهد شد ( که در دو دوره ی گذشته اتاق چنین شده است).

سه: همه ی آزاداندیشان جهان می دانند که موفقیت های بین المللی آن روزی واقع می شود که تجربه ی پیشکسوتان” با توان و دانش نسل جوان ” دست به دست هم بدهند و “سیاست مستقل ملی” را برای هر کشور تعریف، تصویب و اجرا کنند. “مجلس عوام انگلستان” و کنگره در آمریکا نمونه هایی در بیرون از مرز و “شورای نگهبان” با متوسط سن بیش از هفتاد سال در کشور خودمان، بخوبی نشان می دهد که قرار نیست افراد مجرب، صرفا به دلیل سن بالا، به خانه ی سالمندان هدایت شوند و یا ناظر دوباره کاری ها و آزمون وخطاهای نسل جوان گردند. به همین دلیل ثبت نام مهندس خاموشی در  این عرصه، یک اقدام شجاعانه، مدبرانه و در حد ایثار است زیرا ایشان دیده اند و ما نیز می بینیم که در دوران غیبت ایشان در اتاق چه رانت خواری ها، چه تکیه به دولت ها و چه “بی خاصیت هایی” که در اتاق بازرگانی  بوقوع نپیوسته است.

چهار:  نویسنده با دو تعبیر بسیار زشت و “غیرروزنامه نگارانه” مغرض بودن خود را ثابت کرده و درآن مقاله از عرصه انصاف به دور افتاده است. یکی جمله ی “مهندس خاموشی نتوانست بر شهوت حضور در عرصه ی سیاسی غلبه کند” و دیگر اینکه “با سرشکستگی در انتخابات باخت و بیرون آمد”… گویی این نویسنده جوان و بی تجربه نمی داند که در نظام مقدس ما، ثبت نام برای حضور در مجلس شورا یا اتاق بازرگانی یا ریاست جمهوری و غیره یک وظیفه است، آیا عدم موفقیت

مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی در برابر رقیب کذایی اش، موجب سرشکستگی او شد؟! نه، قطعاَ اینگونه نیست، آنان که احساس وظیفه می کنند همیشه آماده خدمتند، چرا که اگر توفیق خدمت یابند به وظیفه شان می پردازند و اگر تبلیغات و هوگری ها یا جوسازی های مختلف، موجب شکست آنها در انتخابات شود، هرگز این شکست موجب ” سرشکستگی” نمی شود. اینجا ایران است و با انتخابات دیگر کشورها تفاوت اساسی دارد.

پنجم:  نویسنده در بخشی از مقاله می نویسد:” مهندس خاموشی در فضای کارآفرینی هیچ گاه خشتی روی خشت نگذاشته بود”… که چنین جمله ای در شان ایشان نیست و ضمناَ از بی خبری یا غرض و روزی نویسنده نسبت به آثار وجودی مهندس خاموشی پرده برمی دارد… متاسفیم که دستاورد های مهم و تاثیرگذار وجود مهندس خاموشی طی 27 سال تلاش ارزشمندش به این راحتی نادیده انگاشته می شود. نویسنده اصلاَ ندانسته است که “مدیر اجرایی خوب بودن بسیار موثرتر از ” خشت روزی خشت گذاشتن است “تاسیس یک کارخانه یا نهاد اقتصادی البته ارزشمند است اما ایجاد فضای آماده برای رشد همان کارخانه و نهاد اقتصادی( که طبعاَ شامل صدها بلکه هزاران کارخانه می شود) بسیار موثر تر از ایجاد یک واحد یا برند موفق است.

وقتی که دکتر شریعتمداری وزیر بازرگانی وقت، نشان ارزشمند”امین الضرب” را به مهندس خاموشی اعطا می کرد جای این نویسنده خالی بود تا خدمات موثر مهندس خاموشی پی ببرد… ایجاد یک موسسه کجا و ایجاد فضای رشد هزاران کارخانه و شرکت کجا؟!… تاچه وقت باید آثار ارزشمند خدمات مدیریتی کلان و روابط عمومی قوی با اقتصاد جهان و ارتباط صحیح و مستقل با دولت ها و قوه قضاییه دو مجریه را ندید؟!! این نویسنده گویا با الفبای وظایف اتاق بازرگانی هم آشنایی ندارد… او نمی داند که در دوران رئیس جمهوری آقای هاشمی به دلیل تحریم ها و مشکلات سیاسی مربوطه، بانک مرکزی ایران دچار چه مشکلی شد و آلمان و ژاپن که نمی توانستند مطالباتشان را نقداَ وصول کنند نزدیک بود دولت هاشمی سقوط کند و چهره ی ایران در اقتصاد جهان ورشکسته اعلام شود…آن موقع که نویسنده ی مقاله ی کذایی ظاهراَ در دبیرستان مشغول به تحصیل بوده است. این مهندس خاموشی بود که با “دیپلماسی اقتصادی”، و به خطر انداختن آبروی شغلی اش توانست با بازرگانان آلمانی روابط صحیح و مذاکره سازنده ایجاد کند و وطن عزیزمان را نجات دهد بگونه ای که هم آلمان و هم ژاپن موافقت با استمهال ایران نمودند و ما از ورطه ی شکست نجات یافتیم.

در داستان توقیف دریانوردان انگلیسی نیز این مهندس خاموشی بود که برخورد شعاری و تند رئیس جمهور وقت را به اعتدال کشاند و آن داستان نیز به خیر گذشت و کشور از عوارض ناصحیح آن در امان ماند.

بی هیچ تردیدی ثبت نام این بار مهندس خاموشی برای اتاق بازرگانی ایران، با توجه به حسن شهرت و ایمان مثال زدنی و وقار تاثیرگذار این پیشکسوت عرصه ی مدیریت اقتصادی، فرصتی برای اتاق بازرگانی ایران است و آنان که می خواهند اتاق از” دولتی شدن” نجات یابد، آنان که می خواهند از ” فساد و رانت خواری” در اتاق خبری نباشد و اتاق بازرگانی دوباره به “مجلس شورای اقتصاد بخش خصوصی” تبدیل شود، از حضور ایشان استقبال خواهند کرد و اگر هم ایشان انتخاب نشوند، مهندس خاموشی با سرافرازی تمام به اداره امور دیگر خواهد پرداخت و نفس راحتی خواهد کشید که به وظیفه اش عمل کرده و شجاعانه، برای باری دیگر خود را در معرض آراء اعضای محترم اتاق قرار داده است.

والسلام

پرویز عطایی

مشاور ارتباطات مهندس علینقی خاموشی